Kafe Kundera'da sıradan bir gün daha... Sıradan bir sohbet. Amaç yine kaçmak. Onlardan, bunlardan veya şunlardan.
"Sokaklar onların, meydanlar onların, vapurlar onların. Bütün açık alanlar onların.Belki bir-iki yıla kadar bu kafa bize kalan tek yer olacak. Kurtarılmış bölge! Her gün onlardan kaçmak için buraya sığınıyoruz. Tanrı bizi kendi halkımızdan korusun!"
"Nereye kaçabiliriz? Azınlık bile değiliz. Keşke BM Sözleşmesi'nin koruması altındaki etnik bir azınlık filan olsak. En azından o zaman bazı temel haklarımız olurdu. Ama nihilistler, pesimistler ve anarşistler azınlıktan sayılmıyor. Oysa esas bizim soyumuz tükenmekte. Sayımız her geçen gün azalıyor. Daha ne kadar hayatta kalacağız? (Baba ve Piç/ Sf. 93)
Yorumlar
Yorum Gönder