Yaşı ilerledikçe uzaklaşır olmuştu ondan okul olarak bellediği... Oraya ulaşması için artık bir çaba sarfetmeli... Nasıl ki bir lezzette, bir kokuda gizliyse hatıralar, mekanlarda da öyleydi. Ama hiç hatıra kalır mı değişen bir lezzet ya da kokuda? Çevresindeki okulları da değişmeye başlamıştı kaç zamandır. ...ve son okul bellediği yerin aynı durmasını umarak yola çıkıyordu yeniden yıllar sonra...
Belki hala duruyordur o köşede sevinçleri, mutlulukları. Belki hala çimlerin üzerinde hayalleri ve belki hala asılı duruyor bir ağacın dalında göğe saçtığı kelimeleri... Yıllar sonra peşine düşüyordu özlemini çektiği genişliğin, yeşilin, yavaş akan zamanın ve tabi ki anıların...
Sahi o elma ağacı büyüdü mü acaba? Şimdi yanında olanın adı dahi yokken aklında, orada hayaline geldiği hani... O yollar hala aynı mı acaba? Akşam güneşinin üzerine serildiği, yağmurun rengini değiştirdiği günlerdeki gibi...
Belki artık orası da çoktan değişmişti. Ya da bir süre sonra ülkenin birçok yeri gibi orası da değişecek ve anılarındaki yer olmaktan çıkacaktı. Belki oradaki kokuları dünyanın hiç bir yerinde içine çekemeyecekti bir daha. ...ve artık o yaşlarına bir daha dönemeyecekti tabi ki... Ama hep elinin altında olan ve orada kendisine yoldaşlık eden satırları ve notaları da yanına alarak yola çıkıyordu yıllar sonra...
Aynı bulmak ve aynı kalmak düşüncesiyle... Aynı o günlerdeki gibi... yeniden, haydi...
Yorumlar
Yorum Gönder