Dar bir koridorda sıranın sana gelmesini beklerken... Pencere yok, karşın duvar... Ama duvarda simetrik aralıklarla çerçeveler var... Çerçevelerde de manzaralar ya da kolajlar...
Normalde olsa dönüp bakmayacağın resimleri dakikalarca detaylıca inceleyecek kadar zamanın var. Çünkü pencere yok ve koridor dar... Evet sanki resmin o köşesinde bir detay daha var...
Evler, ofisler, bekleme salonları her zaman büyük olmayabiliyor. Ya da pencereler denize ya da ormana, güzel bir manzaraya bakmaya da biliyor. O zaman imdada işte bu çerçeveler koşuyor. Tıpkı Kafe Kundera'da olduğu gibi... Hak veriyor insan bu kafede çerçevelerin girdabına gönüllü dalıp gidenlere, kendi de dar bir koridorda o çekime kapıldıkça.
Yorumlar
Yorum Gönder